Hrein

Estela situr inni, borin þungum sökum. Hún rekur sögu sína frá því hún flutti til borgarinnar og réð sig í vist á heimili velstæðra hjóna. Þar vann hún húsverkin og sinnti barni í sjö ár, sem var langur tími þegar valdaójafnvægið er yfirþyrmandi og félagsleg einangrun algjör. Hún ætti að vera farin aftur heim en einn daginn er það orðið of seint.

„Það á ekki að elska yfirboðara sína. Þetta fólk elskar bara hvað annað.“

Estela García er í slæmum málum. Hún situr bak við lás og slá, borin þungum sökum. Það eina sem Estela getur gert í stöðunni er að segja frá og vona að einhver hlusti, rekja sögu sína frá því hún flytur af æskuheimilinu sunnar í landinu til höfuðborgarinnar Santiago og ræður sig í vist á heimili velstæðra millistéttarhjóna sem eiga von á barni. Þar hefur hún unnið húsverkin og sinnt dóttur hjónanna í sjö ár, sem er langur tími þegar valdaójafnvægið er yfirþyrmandi, félagsleg einangrun nær algjör og enginn á heimilinu metur hana að verðleikum. Estela veit vel að hún ætti fyrir löngu að vera farin heim í sveitina. En einn daginn er það orðið of seint.

Alia Trabucco Zerán, fædd 1983, er ein þeirra mörgu kvenhöfunda frá Rómönsku Ameríku sem hafa á undanförnum misserum sigrað hjörtu lesenda víða um heim. Hún er lögfræðimenntuð og lét til sín taka á sviði mannréttindabaráttu áður en hún sneri sér að bókmenntaskrifum. Hrein er önnur skáldsaga hennar.